Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, jak wyglądałaby Wasza codzienność bez innych osób w otoczeniu? Jakimi bylibyście ludźmi, gdyby nie osoby, które spotkaliście na swojej drodze?  A może złapaliście się kilkukrotnie, na tym, że pod wpływem zachowania innej osoby zrobiliście lub powiedzieliście coś, czego nigdy byście się po sobie nie spodziewali? 

Interakcje to zdarzenia do, których dochodzi podczas współobecności i dzięki współobecności innych. Uogólniając, interakcja jest to proces wzajemnego oddziaływania co najmniej dwóch osobników ludzkich. Jej podstawowym materiałem behawioralnym są spojrzenia, gesty, ułożenie ciała i wypowiedzi – celowe bądź nie.

Według Gorg’a Simml’a te powiązania między jedną jednostką a drugą, chwilowe bądź trwałe, świadomie bądź nieświadome błahe lub znaczące wiążą nas nieustannie ze sobą nawzajem. Interakcje wyrażają bezpośrednie wzajemne stosunki między jednostkami zachodzące zawsze i nieustannie i odnajdujemy w nich wzajemne oddziaływania elementów, które są przyczyną trwałości i elastyczności, kolorytu i wartości wyrazistego, a zarazem zagadkowego życia społeczeństwa.

Interakcje są podstawą, dzięku której toczy się życie społeczne, ale również nie możemy zapominać, że na podstawie procesów interakcyjnych mamy do czynienia z kształtowaniem osobowości i tożsamości jednostek oraz kreowanie ich ról społecznych.

Socjologowie wyodrębnili kilka orientacji teoretycznych dotyczących interakcji biorąc pod uwagę ich aspekty i rozumienie.

Interakcje możemy postrzegać, min. jako: wymianę, grę, komunikację czy manipulowanie wrażeniami. 

Aby móc przejść do zobrazowania orientacji teoretycznych wokół interakcji, kluczowe jest wyjaśnienia pojęcia racjonalność, czyli zdolność do podporządkowania swoich wyborów ze względu na oczekiwanie korzyści i koszty podejmowanych działań.

W jednym z nurtów interakcja postrzegana jest, jako wzajemne oddziaływanie racjonalnych podmiotów które dążą do realizacji własnych interesów przy jak najmniejszych kosztach. W grach interakcyjnych między rozumiejącymi osobnikami, zaspokojenie potrzeb nie zależy tylko od jednego osobnika, a ale również sposobu postępowania innych osobników. – człowiek, jako aktor podejmujący decyzję. 

W przypadku interakcji rozumianej, jako komunikacja dwóch partnerów mamy do czynienia z działaniem, któremu przypisywane jest znaczenie i poddawane interpretacji, dlatego tak kluczową rzeczą w interakcjach, jest posługiwanie się tym samym kodem w przypadku języka, ale i też gestów i zachowań w tym min. Strojem wygląd zewnętrzny, mimika, ton głosu, pozycje ciała, a nawet otoczenie, w którym znajdują dane osoby. W toku interakcji ludzie rozszyfrowują znaczenia i symbole używanych przez drugą stronę, odczytują i interpretują wzajemnie swoje zachowania, werbalne i niewerbalne, odczytują znaczenia i przekazują informację.

To ludzie są istotami, które tworzą symbole, dlatego aby komunikacja miała sens wszystkie symbole powinny być jednoznaczne, a zdolność wcielania się w drugiego człowieka i spoglądania na stację z jego perspektywy, w stopniu znacznym pomaga w odgadywaniu znaczenia, jakie ten drugi nadaje swoim zachowaniom.